پل بلک هرست، مدیر آکادمی فنی کنترل آفات رنتوکیل، می گوید: «برخی از شهرها در سراسر کشور، از جمله لندن، به اصطلاح «ابر موش ها» را دیده اند.
این اصطلاح شاید هشدار دهنده باشد. این به سادگی به این معنی است که آنها نسبت به برخی از انواع جونده کش های معمولی کمتر حساس شده اند و نسبت به روش های کنترل آنها محتاط هستند.
«تعدادی از عوامل در این امر نقش دارند. یکی این است که در طول سال ها درصدی نسبت به برخی از ضد انعقادهای موجود در جونده کش های رایج تر مقاومت ژنتیکی ایجاد کرده اند و آن را به فرزندان خود منتقل می کنند.
بنابراین، برای متخصصان مدیریت آفات بسیار مهم است که از استراتژی‌های نوآورانه و وظیفه‌محور برای کنترل مؤثر هجوم‌ها و کاهش خطر بروز مقاومت بیشتر استفاده کنند.
«در شهر، موش‌ها همان غذای انسان‌ها را می‌خورند و دسترسی قابل توجهی به ضایعات غذا از سطل‌های زباله و غذا دارند. این رژیم غذایی چرب و غنی را با آب و سرپناه فراوان ترکیب کنید تا در آن رشد کنند، رشد کنند و تولید مثل کنند، و بسیاری از موش ها به راحتی می توانند به اندازه کامل بالغ شوند.
با این حال، افزایش تعداد جوندگان در مناطق شهری بسیار متمرکز ممکن است حتی احتمال مواجهه با موش های بزرگ را کاهش دهد، زیرا جمعیت بیشتر به معنای رقابت بیشتر برای غذا است.
ما واقعاً می‌توانیم موش‌های بزرگ‌تری را ببینیم که در مناطق روستایی، معمولاً در نزدیکی تأسیسات تغذیه زندگی می‌کنند. در اینجا آنها می‌توانند از پروتئین‌های طراحی‌شده برای احیای حیوانات سلاخی تغذیه کنند، که همان تأثیر را روی جوندگان مهاجم دارند.