به نظر می رسد کل آلبوم بین این دو رابطه در نوسان است. تولید مداوم آن – که تا حد زیادی مسیر سینت پاپ باحال و کم بیان Midnights را دنبال می کند – به عنوان یک پس زمینه ثابت و البته قابل پیش بینی عمل می کند. در این میان، صدای ترانه‌ای آلبوم به مراتب کمتر انسجام دارد. در هیلی، سوئیفت به شدت از خود دفاع می کند. اما «بابا، من او را دوست دارم» که نامش را برگرفته از خطی از فیلم «پری دریایی کوچولو» محصول 1989 دیزنی است (البته!)، به کسانی اشاره می‌کند که رابطه کوتاه آنها را تایید نمی‌کنند، به عنوان عاشقان مروارید خالص یا «بزرگان» که در تالار شهر جمع می‌شوند.